[I.] Często zadaję pytanie jak długo wytrzymam, W świecie, który jak szmatę mnie z życia wyrzyna, Ile jeszcze dni będę potrafił skonsumować, Ile jeszcze sekund za chemią będę się chować,
Do organizmu wprowadź odpowiednie wzory, Wypędzam potwory, światu nadaję kolory, Oszukuje sam siebie, bo mnie w chuj oszukali, Jestem za mały, ktoś z góry los ustalił,
Ty, kurwa, nie wiesz, jak ciężko jest żyć z zarazą, Niech zejdą aniołowie i w chuj mnie stąd wymażą, Bo inaczej frustracja możne sięgnąć zenitu, Nawet Jerzy Kukuczka nie zdobył tego szczytu,
Nie będę wył do beatu i użalał się nad sobą, Nie jestem, nie byłem i nie będę nigdy tobą, A problemów podobno nie da się porównać, Więc wara od oceny mojego prywatnego gówna,
Pochyła równia i pędzący wagonik, A lufa coraz bliżej mojej pierdolonej skroni, Lubię spacery po parku, lubię wybrać się do lasu, I poszukać gałęzi, która nie pęknie zawczasu,
Od jakiegoś czasu w symfonii hałasu, Szukam odpowiedzi na pytania mędrców z atlasu, Po co to gówno skoro i tak bez celu? Po co robić dobrą minę do złej gry jak wielu,
Nigdy nie potrafiłem dobrze grać żadnej roli, Udawać, świat mnie nigdy w tym, kurwa, nie wyszkolił, Jedyną naukę, którą dało mi serce, To jak kupować dla siebie waszą atencję,
Ceny rosły, widać wszystkim to odpowiada, Twoja rada gówno warta, taka rada się nie nada, Cera śniada, niebawem stanie się niebiesko-blada, To nie są czcze gadania, mi już wiesz, nie wypada,
[II.] W jebanej głowie, panuje spory mętlik, Jestem taką pizdą, że nie umiem sam zawiązać pętli, Jeden z drugim nieugięty, rogaty i skrzydlaty, Głupi, stary bajtel, co do dzisiaj wierzy w skrzaty,
Należą mi się baty, należy mi się chłosta, Za to, że manipulacją próbowałem się wydostać, Z piekła, o którym nie masz pojęcia, Nie śmiej bredzić o radości i do życia chęciach,
Wyśmiewam hedonizm, wybierając mizantropię, Jednocześnie we własnych łzach się, kurwa, topię, Po chuj kruszyć kopię o jebaną pozę, Ja szybko swoje życie do mety dowiozę,
Wybacz mi, boże, jeśli jednak istniejesz, Choć i tak nie jesteś sędzią, tylko szczęścia złodziejem, Jestem coraz bliżej, eksploruję własny kres, Wszedł mi w żyły bies, gówno wiesz jak to jest,
Test, który już zdążyłem oblać, C16 H13 CIN20, wódkę do dna, Prywatne tragedie tysięcy rodzin, Są ich tysiące, więc jedna nie obchodzi,
I tak najbardziej na świecie ciszę sobie cenię, Więc w ciszy będę zjeżdżał pod nieświęconą ziemię, Zakopany pod płotem jak odpady komunalne, Słowo za słowem coraz bardziej banalne,
Chemia wchodzi w reakcję, podkręcona alkoholem, Nie mam siły, chciałbym krzyknąć, że was pierdolę, Tak, dwa cztery zero na blacie, I chuj wam w dupę, teraz na mnie sił nie macie,
Każdy srałby w gacie, ja w ryj śmieję się kostusze, Przypierdolę w mur, to jej wizytę wymuszę, A zabieraj mnie w chuj, tam i tak jest lepiej!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
