Jesień 2003
Teraz będzie o pokoleniach, wiesz
Taka ten uliczna socjologia, siemasz
Patrz na tych starych, jest ich wielu
Kapitaliści, choć wychowani w PRL-u
Kiedyś leczyli kaca po punk'owych bibach
Teraz ciągną koks po chałturach jak Skiba
Co do młodych, urodzonych w czasach nowych
Nie kumają filmu Miś, mają za to Pokemony
A my, to my jesteśmy tu i teraz
Nie X, czy Y, ale generacja melanż
Chuj mnie strzela czasem na to pokolenie
Bo jesteśmy bardzo spoko, ale straszne lenie
Zamiast robić kariery w wielu branżach
Kradniemy swój czas i siły na melanżach
Patrz jak wygląda odbicie luster
Dla starych to związek słów, bunt i sukces
Młodym imponuje swoją walką Aragorn
A nasze życie, to jak za alko paragon
To chyba kara, bo nie wierzymy w Boga
Bogowie to butle, samarki - dym z bonga
Szkoda, ale chyba lubię tę karę
Bo spędzam noce z rapem, joy'em i browarem
[tylko tekstyhh.pl]
Kim jesteśmy, jak to nazwać
Niby bystrzy, a w środku bagna
Nikt nas nie ponagla
Ale tu jesteśmy, żeby żyć skandalem
Już nie liczą się wartości dziś
Każdy jeden ci zazdrości
I byle odbić jak najdalej, więc
Może blanta dla ochłody skręć
Jeden pixel, drugi koksik
Trzeci mixtape, czwarty, dość ich
Szacuneczek dla tych czwartych, oni
Są ci dobzi, wiecznie z bólem skroni
I tak jak wszyscy zagubieni
Niby czyści w chemii biel ich
Lecz ich umysł przepełniony jest
Papką mediów, warstwą gniewu
Kim jesteśmy, jak to nazwać
Sam się określ i przestań płakać
Takie pokolenie jakie czasy
Syntetyczne, nie bez skazy
Bety krążą po mieście i część twarzy płonie
Bo siedząc na przystanku ty też marzysz o niej
Wszystkie te różnice, masz tu kontrasty
Młodzi pacyfiści (co?) młody pluton swastyk
Tak jak panny, jedne robią pracę domową
Inne w tym czasie w klubie dziobią karmę tą głową
Jak Carmen jedne piękne, inne brudne jak Harlem
Jak Scarlett naznaczone piętnem
To samo z nimi, ćpają fetę w dyskotekach
Innych blant pod blokiem kryje, błysk w powiekach
Jeden typ, drugi obcy twardy
Warty browar na klatce, zamiast garden party
Każdy inny, choć w sumie podobni
Jeden wzleć nad, drugi zejdź, zejdź na chodnik
Wiem, że od nich nie różnię się jakoś bardzo
Jestem pomiędzy nimi, nie wśród tych, którzy gardzą
Jestem low life, rap właściwie maniak
A nie half life jak Olivier Janiak
Mówią życie nowoczesne, w głosie szczerość
A ja pamiętam przełom, jestem wczesne 80
Człowieku, właśnie tak
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
