Mam trochę ponad milion lat.
Już sięgam brodą ponad blat.
Kurs mordobicia przyspieszony
przeszedłem, gdy w niedobre strony
rzucił mnie wiatr, rzucił mnie wiatr.
Już cztery łapy prawie mam
jem witaminy, wdycham tran,
jest jeden problem - cholerny czas,
co nie pozwala mi na nie spaść.
Zbieram ulotki co mówią jak uniknąć ran.

A jednak:
Jestem żywy, bo czasu bat tresuje mnie.
Jestem prawdziwy, bo kłamstwo wychowuje mnie.
Jestem żywy, już umiem dzielnie w tłumie stać
i bez przyczyny, jak wy chłopaki, w mordę lać.

Mam prawie dwa miliony lat.
Chcę się uśmiechać, lecz grymas zła
pieści mą twarz, pieści mą twarz.
W kieszeni pięści obolałe,
zmęczone walką o mą chwałę.
Bat tłumu bije mnie po twarzy
czeka aż w końcu się odważę
ruszyć na wojnę być może tam
moje zgłodniałe odkryję ja.

Bo przecież:
Jestem żywy, bo czasu bat tresuje mnie.
Jestem prawdziwy, bo kłamstwo wychowuje mnie
Jestem żywy, już umiem dzielnie w tłumie stać
i bez przyczyny, jak wy chłopaki, w mordę lać. x3

Jestem żywy, jestem żywy, jestem żywy
Już umiem dzielnie w mordę lać, już umiem dzielnie w mordę lać,
już umiem dzielnie w mordę lać, już umiem dzielnie w mordę lać.
Jak hortensje po dnie wołać.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.