Zbieram myśli potrzaskane
Jak okruchy lustra
W którym dawno już nie widziałam nic

Sama nie wiem już, jak mam nazwać to,
kim dla mnie teraz stałeś się
Lecz nim na zawsze cię wyrzucę z mego świata,
powiem, że

Choć nie potrafię cię zrozumieć
opowiem ci o tobie
Z nadzieją, że nigdy więcej
nie przypomnisz mi o sobie
Bo nie wiesz, nie zrozumiesz,
dlaczego tylko czeka cię
Niszczący śmiech

Twój czas odmierza strach przed pułapką
twojej własnej ciasnej schizofrenii
No, powiedz, jak to jest, gdy dosięga cię
wyrzucony z siebie cały jad
Czy widzisz już, czy czujesz,
jak osacza cię twój mały trujący świat
W którym już tylko lęk i ty

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.